سایر معجزات ریاضی قرآن
کسانی که بیشتر به معجزات ریاضی قرآن علاقه مندند به وبلاگ انگلیسی هم مراجعه کنند.
معجزه ریاضی قرآن
[74:30] که سرتاسر آن نوزده است.
خدا یکتاست نکته های یکتاپرستی تزکیه نفس زندگی اخبار معجزات ریاضی قرآن رد حديث و سنت سایت انگلیسی سایت عربی واسطه ها در پرستش و نیایش
دانلود
یکشنبه، شهریور ۰۸، ۱۳۸۸
مهمترين نكته يكتاپرستي
مهمترين نكته يكتاپرستي
خيلي از مسلمانان به بهانه اطاعت از پيامبر ، از او شفاي بچه شان را مي خواهند. از پيامبر مي خواهند كه در زندگي به دادشان برسد. به همين خاطر پشت اتومبيلها ، كاميونها عبارت "يا رسول الله" را حك مي كنند و همين منوال و ايده را براي ساير مقدسين خويش به كار مي برند. اگر به آنها بگويي كه فقط از خدا طلب كمك كنيد ، فورا تو را به توهين به پيامبر و دين متهم مي كنند. غافل از اينكه ، اين كار آنان شيطان را شاد مي كند و با اين عمل غضب خدا را براي خود فراهم مي آورند. خداي تواناي مهربان ، خالق عالميان ، ما را با رمز "فقط ذكر خدا آرامش دهنده قلبهاست" آفريده است. اين رمز خلقت است. بدون اين رمز هرگز نمي توانيم آرامش بدست بيآوريم. آن چيز و آن كس كه بيشتر وقت در ذهن شما تقدس دارد ، خداي شماست. كسي كه بيشتر وقت در فكر پيامبر و مقدسين است ، خداي ديگري براي خود برگزيده است ، هر چند كه مدعي باشد كه خداي او يكتاست ؛ زيرا عمل مهم است نه حرف. زيرا او عملا در طول زندگي از محمد و علي و ساير مقدسين به جاي خدا كمك مي خواهد. او وقتي مي خواهد از جاي خود بلند شود ، مي گويد "يا علي". وقتي اتوبوس به سر گردنه ميرسد ، بر محمد و آل او سلام مي فرستد و هزاران مورد ديگر. به اين طريق به جاي خدا ، مقدسين خويش را ذكر مي كند و به اين ترتيب عملا خدايان ديگري دارد ؛ هرچند كه تئوريتا خداي يكتا را مي پرستد. انسانها فطرتا مي خواهند موجودي را بپرستند كه قدرتهاي زيادي داشته باشد. مسلماناني كه پيامبر و مقدسين را به جاي خدا ذكر مي كنند ، ناخواسته (بدون اين كه خود بدانند) ، خيلي از نقشهاي خدا را به مقدسين داده اند. زيرا تنها كسي كه در همه حال با ماست و همه افكار ما را كنترل مي كند ، خداست و كسي ديگر به جز خداي مهربان چنين قدرتي را ندارد. كساني كه به جاي خدا ، مقدسين خويش را ذكر مي كنند ، مجبورند كه خيلي از نقشهاي خدا را به مقدسين بدهند. زيرا مقدسين در اصل آدمهاي عادي و معمولي مثل ساير افراد بودند. اما چون انسان فطرتا خداي قدرتمند مي خواهد ، پس مجبور مي شود كه مقدسين خويش را معصوم از گناه بداند ، مجبور مي شود كه براي مقدسين خويش قدرتي مافوق بشري بتراشد (حتي بعد از مرگ) ، مجبور مي شود بگويد كه مقدسين نوراني بودند و سايه نداشتند ، مجبور مي شود كه بگويد مقدسين از علم غيب خبر دارند ، مجبور مي شود كه بگويد مقدسين از احوال همه پيروانشان خبر دارند ، مجبور مي شود بگويد كه مقدسين بي عيب و نقص بودند ؛ تا اينكه براي عده اي از مسلمانان كار به جاهاي باريكتر مي كشد و عده اي خود را برده و بنده وسگ مقدسين مي خوانند و بعضي موارد ديگر كه واقعا آدمي را متحير ميكند! آدمي تا چه حدي!! مي تواند نسبت به خداي خويش ناسپاس باشد.
اينها همه اش حقه بازي شيطان و دستيارانش است براي بدبخت كردن مردم. زيرا انسان فطرتا دوست دارد كه قدرتمندترين موجود را پرستش كند. بنابراين اگر شما در ذهن خويش بيشتر وقت مقدسين خويش را به جاي خدا ذكر مي كني ؛ يعني اينكه داري كم كم مقدسين خويش را در آن موقعيت قرار مي دهي و به اين طريق بقيه ماجراها بوجود مي آيد. مجبوريد كه قدرتهاي زيادي براي مقدسين خويش بتراشيد (حال از هر طريقي ، از حديث ، از افسانه هاي گذشتگان ، از خودت ، خلاصه از همه) . اگر كسي و يا چيزي (مثل پيامبر ، مقدسين ، مال دنيا و ...) در ذهن شما بسيار بزرگ شد و بيشتر وقت ذهن شما را مشغول كرد ، بايد فورا به خدا پناه ببريد ، زيرا اين حيله شيطان است كه بر روي شما دارد پياده مي شود. به همين خاطر است كه خداي مهربان در قرآن اصرار دارد كه تمام شعائر دين مربوط به خداست و نبايد اسم كسي ديگر به جز خدا را در شعائر دين وارد كرد. نماز ، روزه ، حج ، اذان ، قرباني و ... فقط و فقط بايد براي خدا باشد. اين يك اصل مهم است كه تمام دينهاي آسماني بر اين اساس بنا شده اند و اگر يكي از اديان و مذاهب غير از اين را توصيه كند ، مطمئن باشيد دست خورده است و حقه شيطان ملعون روي پيروانش اجرا شده است. اگر از شما پرسيدند كه اصول دين چيست ، اين را به او بگوييد. اصل دين همين است و بس.
اما واقعا موقعيت پيامبران و مقدسين در دين چگونه بايد باشد؟ چكار كنيم كه در ذهن ما جاي خدا را نگيرند؟ از نظر قرآن چه معياري براي آن وجود دارد؟
اين مهم ترين نكته يكتاپرستي است. خداي مهربان در قرآن ما را راهنمايي مي كند. آيات قرآن پر است از نكته هاي ظريف كه تدبر در آن ، ما را به راه راست راهنمايي مي كند. آيه زير را در نظر بگيريد :
[41:37] ومن ءايته اليل والنهار والشمس والقمر لا تسجدوا للشمس ولا للقمر واسجدوا لله الذي خلقهن ان كنتم اياه تعبدون
[41:37] در ميان مدرك هاي او شب و روز و خورشيد و ماه است. در مقابل خورشيد و ماه سجده نكنيد؛ در مقابل خدا سجده كنيد كه آنها را آفريد، اگر واقعا تنها او را پرستش مي كنيد.
خداي قادر توانا ابتدا چهار چيز را در آيه بالايي به عنوان نعمت و رحمت خود بيان مي كند. آن چهار چيز هم خورشيد و ماه و شب و روز است. اما در ادامه ميفرمايد كه اي مردم براي خورشيد و ماه سجده نكنيد. نكته جالبي كه در اينجا مطرح ميشود اين است كه خدا نميفرمايد براي شب و روز سجده نكنيد بلكه فقط ميفرمايد براي خورشيد و ماه سجده نكنيد! در حالي كه اهميت شب و روز كمتر از خورشيد و ماه نيست. همانطور كه بدون خورشيد و ماه نميتوان زندگي كرد ، بدون شب و روز هم نميتوان زندگي كرد. اين همان نكته مهم است كه اصل يكتاپرستي را بيان مي كند. زيرا خورشيد و ماه اجسام فيزيكي هستند ، اما شب و روز اجسام فيزيكي نيستند. اين نشان ميدهد كه مردم بيشتر آن چيزي را پرستش مي كنند كه در ديد باشد (در قرآن ذكر شده است كه بلقيس ، ملكه سبا و پيروانش در مقابل خورشيد سجده ميكردند) پيامبر هم پيام خدا را ابلاغ مي كند ، خدا ديده نمي شود ، اما پيامبر ديده مي شود. به همين خاطر خيلي از مردم بعدا از پيامبر استفاده هاي ديگري مي كنند. بيشتر به پيامبر دل مي بندند نه خدا! مثلا از پيامبر شفاي بچه شان را مي خواهند ، مستقيما از خدا شفاي بچه را نمي خواهند! به اين طريق آن كس و يا آن شيء (پيامبر و خورشيد) را سر راه خود و خدا قرار ميدهند .خورشيد به اذن خدا نور ميدهد و وظيفه اش را به نحو احسن انجام ميدهد. وظيفه خورشيد نوردهي است ، خورشيد فقط در همين جهت واسطه است يعني نوردهي. ما نبايد غير از آن اتنظار ديگري از خورشيد و ماه داشته باشيم. به همين منوال پيامبر هم پيام خدا را ابلاغ مي كند ، و نبايد غير از آن انتظار ديگري از پيامبر داشته باشيم. بنابراين نتيجه ميگيريم كه استفاده از هر چيزي در جهت وظيفه آن وسيله درست است ؛ اما استفاده از هر وسيله در غير جهت وظيفه آن نادرست است و شرك است. بنابراين ما نبايد از خورشيد انتطار شفاي بچه داشته باشيم ، ما نبايد در شعائر ديني خويش بر خورشيد و پيامبر سلام و صلوات بفرستيم. پس بياييد خداي تواناي مهربان را پرستش كنيم و شعائر ديني خويش را فقط و فقط و فقط به او اختصاص دهيم.
خيلي از مسلمانان به بهانه اطاعت از پيامبر ، از او شفاي بچه شان را مي خواهند. از پيامبر مي خواهند كه در زندگي به دادشان برسد. به همين خاطر پشت اتومبيلها ، كاميونها عبارت "يا رسول الله" را حك مي كنند و همين منوال و ايده را براي ساير مقدسين خويش به كار مي برند. اگر به آنها بگويي كه فقط از خدا طلب كمك كنيد ، فورا تو را به توهين به پيامبر و دين متهم مي كنند. غافل از اينكه ، اين كار آنان شيطان را شاد مي كند و با اين عمل غضب خدا را براي خود فراهم مي آورند. خداي تواناي مهربان ، خالق عالميان ، ما را با رمز "فقط ذكر خدا آرامش دهنده قلبهاست" آفريده است. اين رمز خلقت است. بدون اين رمز هرگز نمي توانيم آرامش بدست بيآوريم. آن چيز و آن كس كه بيشتر وقت در ذهن شما تقدس دارد ، خداي شماست. كسي كه بيشتر وقت در فكر پيامبر و مقدسين است ، خداي ديگري براي خود برگزيده است ، هر چند كه مدعي باشد كه خداي او يكتاست ؛ زيرا عمل مهم است نه حرف. زيرا او عملا در طول زندگي از محمد و علي و ساير مقدسين به جاي خدا كمك مي خواهد. او وقتي مي خواهد از جاي خود بلند شود ، مي گويد "يا علي". وقتي اتوبوس به سر گردنه ميرسد ، بر محمد و آل او سلام مي فرستد و هزاران مورد ديگر. به اين طريق به جاي خدا ، مقدسين خويش را ذكر مي كند و به اين ترتيب عملا خدايان ديگري دارد ؛ هرچند كه تئوريتا خداي يكتا را مي پرستد. انسانها فطرتا مي خواهند موجودي را بپرستند كه قدرتهاي زيادي داشته باشد. مسلماناني كه پيامبر و مقدسين را به جاي خدا ذكر مي كنند ، ناخواسته (بدون اين كه خود بدانند) ، خيلي از نقشهاي خدا را به مقدسين داده اند. زيرا تنها كسي كه در همه حال با ماست و همه افكار ما را كنترل مي كند ، خداست و كسي ديگر به جز خداي مهربان چنين قدرتي را ندارد. كساني كه به جاي خدا ، مقدسين خويش را ذكر مي كنند ، مجبورند كه خيلي از نقشهاي خدا را به مقدسين بدهند. زيرا مقدسين در اصل آدمهاي عادي و معمولي مثل ساير افراد بودند. اما چون انسان فطرتا خداي قدرتمند مي خواهد ، پس مجبور مي شود كه مقدسين خويش را معصوم از گناه بداند ، مجبور مي شود كه براي مقدسين خويش قدرتي مافوق بشري بتراشد (حتي بعد از مرگ) ، مجبور مي شود بگويد كه مقدسين نوراني بودند و سايه نداشتند ، مجبور مي شود كه بگويد مقدسين از علم غيب خبر دارند ، مجبور مي شود كه بگويد مقدسين از احوال همه پيروانشان خبر دارند ، مجبور مي شود بگويد كه مقدسين بي عيب و نقص بودند ؛ تا اينكه براي عده اي از مسلمانان كار به جاهاي باريكتر مي كشد و عده اي خود را برده و بنده وسگ مقدسين مي خوانند و بعضي موارد ديگر كه واقعا آدمي را متحير ميكند! آدمي تا چه حدي!! مي تواند نسبت به خداي خويش ناسپاس باشد.
اينها همه اش حقه بازي شيطان و دستيارانش است براي بدبخت كردن مردم. زيرا انسان فطرتا دوست دارد كه قدرتمندترين موجود را پرستش كند. بنابراين اگر شما در ذهن خويش بيشتر وقت مقدسين خويش را به جاي خدا ذكر مي كني ؛ يعني اينكه داري كم كم مقدسين خويش را در آن موقعيت قرار مي دهي و به اين طريق بقيه ماجراها بوجود مي آيد. مجبوريد كه قدرتهاي زيادي براي مقدسين خويش بتراشيد (حال از هر طريقي ، از حديث ، از افسانه هاي گذشتگان ، از خودت ، خلاصه از همه) . اگر كسي و يا چيزي (مثل پيامبر ، مقدسين ، مال دنيا و ...) در ذهن شما بسيار بزرگ شد و بيشتر وقت ذهن شما را مشغول كرد ، بايد فورا به خدا پناه ببريد ، زيرا اين حيله شيطان است كه بر روي شما دارد پياده مي شود. به همين خاطر است كه خداي مهربان در قرآن اصرار دارد كه تمام شعائر دين مربوط به خداست و نبايد اسم كسي ديگر به جز خدا را در شعائر دين وارد كرد. نماز ، روزه ، حج ، اذان ، قرباني و ... فقط و فقط بايد براي خدا باشد. اين يك اصل مهم است كه تمام دينهاي آسماني بر اين اساس بنا شده اند و اگر يكي از اديان و مذاهب غير از اين را توصيه كند ، مطمئن باشيد دست خورده است و حقه شيطان ملعون روي پيروانش اجرا شده است. اگر از شما پرسيدند كه اصول دين چيست ، اين را به او بگوييد. اصل دين همين است و بس.
اما واقعا موقعيت پيامبران و مقدسين در دين چگونه بايد باشد؟ چكار كنيم كه در ذهن ما جاي خدا را نگيرند؟ از نظر قرآن چه معياري براي آن وجود دارد؟
اين مهم ترين نكته يكتاپرستي است. خداي مهربان در قرآن ما را راهنمايي مي كند. آيات قرآن پر است از نكته هاي ظريف كه تدبر در آن ، ما را به راه راست راهنمايي مي كند. آيه زير را در نظر بگيريد :
[41:37] ومن ءايته اليل والنهار والشمس والقمر لا تسجدوا للشمس ولا للقمر واسجدوا لله الذي خلقهن ان كنتم اياه تعبدون
[41:37] در ميان مدرك هاي او شب و روز و خورشيد و ماه است. در مقابل خورشيد و ماه سجده نكنيد؛ در مقابل خدا سجده كنيد كه آنها را آفريد، اگر واقعا تنها او را پرستش مي كنيد.
خداي قادر توانا ابتدا چهار چيز را در آيه بالايي به عنوان نعمت و رحمت خود بيان مي كند. آن چهار چيز هم خورشيد و ماه و شب و روز است. اما در ادامه ميفرمايد كه اي مردم براي خورشيد و ماه سجده نكنيد. نكته جالبي كه در اينجا مطرح ميشود اين است كه خدا نميفرمايد براي شب و روز سجده نكنيد بلكه فقط ميفرمايد براي خورشيد و ماه سجده نكنيد! در حالي كه اهميت شب و روز كمتر از خورشيد و ماه نيست. همانطور كه بدون خورشيد و ماه نميتوان زندگي كرد ، بدون شب و روز هم نميتوان زندگي كرد. اين همان نكته مهم است كه اصل يكتاپرستي را بيان مي كند. زيرا خورشيد و ماه اجسام فيزيكي هستند ، اما شب و روز اجسام فيزيكي نيستند. اين نشان ميدهد كه مردم بيشتر آن چيزي را پرستش مي كنند كه در ديد باشد (در قرآن ذكر شده است كه بلقيس ، ملكه سبا و پيروانش در مقابل خورشيد سجده ميكردند) پيامبر هم پيام خدا را ابلاغ مي كند ، خدا ديده نمي شود ، اما پيامبر ديده مي شود. به همين خاطر خيلي از مردم بعدا از پيامبر استفاده هاي ديگري مي كنند. بيشتر به پيامبر دل مي بندند نه خدا! مثلا از پيامبر شفاي بچه شان را مي خواهند ، مستقيما از خدا شفاي بچه را نمي خواهند! به اين طريق آن كس و يا آن شيء (پيامبر و خورشيد) را سر راه خود و خدا قرار ميدهند .خورشيد به اذن خدا نور ميدهد و وظيفه اش را به نحو احسن انجام ميدهد. وظيفه خورشيد نوردهي است ، خورشيد فقط در همين جهت واسطه است يعني نوردهي. ما نبايد غير از آن اتنظار ديگري از خورشيد و ماه داشته باشيم. به همين منوال پيامبر هم پيام خدا را ابلاغ مي كند ، و نبايد غير از آن انتظار ديگري از پيامبر داشته باشيم. بنابراين نتيجه ميگيريم كه استفاده از هر چيزي در جهت وظيفه آن وسيله درست است ؛ اما استفاده از هر وسيله در غير جهت وظيفه آن نادرست است و شرك است. بنابراين ما نبايد از خورشيد انتطار شفاي بچه داشته باشيم ، ما نبايد در شعائر ديني خويش بر خورشيد و پيامبر سلام و صلوات بفرستيم. پس بياييد خداي تواناي مهربان را پرستش كنيم و شعائر ديني خويش را فقط و فقط و فقط به او اختصاص دهيم.